Pierwszego dnia miesiąca września 2012r, 40 osobową grupą geodetów z Torunia wyruszyliśmy na wyprawę zorganizowaną przez SGP O/Toruń, po najpiękniejszej drodze wodnej Europy - unikalnym Kanale Elbląskim:

Kanał Elbląski, którego budowa rozpoczęła się w 1848 roku, połączył Elbląg z Iławą w roku 1860, a z Ostródą – w roku 1872. Pozwolił on aż kilkukrotnie skrócić drogę wodną z Ostródy do Bałtyku, która uprzednio wiodła rzeką Drwęcą do Torunia, a następnie Wisłą do jej ujścia.
Za twórcę Kanału Elbląskiego uważany jest niemiecki inżynier Georg Jacob Steenke. Dzięki jego zapałowi i zdeterminowaniu udało się zrealizować to przedsięwzięcie, dziś unikalne w skali światowej. Obelisk upamiętniający inżyniera Steenke stoi u najwyższego punktu pochylni w Buczyńcu - tam właśnie rozpoczynał się nasz rejs w kierunku Elbląga.

Nieco przedłużające się oczekiwanie na nasz statek wykorzystaliśmy na zwiedzanie przystani w Buczyńcu:

i realizację naszych fotoamatorskich ambicji:

... wreszcie lokujemy się na statku

Rozpoczynamy od pochylni Buczyniec, która jest jedną z pięciu pochylni zbudowanych na Kanale Elbląskim. W sumie pozwalają one pokonać różnicę poziomów ok. 99.5m na stosunkowo krótkim (10km) odcinku kanału. Różnicę poziomów statki pokonują po suchym lądzie, poruszając się po równi pochyłej. Aby woda nie spływała swobodnie z górnej części kanału: jego dno stopniowo podnosi się i wynurza z wody na wysokość około 2 metrów. Zbliżając się do najwyższego punktu trasa pochylni łagodnie wygina się by zacząć opadać w dół. Z drugiej strony wzniesienia trasa opada po równi pochyłej aż do dolnej części kanału, 21.5m niżej. Tam zanurza się z powrotem w wodzie i znów zmienia nachylenie by stać się poziomym dnem kanału.

Aby opór tarcia podczas transportu był jak najmniejszy, ruch odbywa się po szynach, na odpowiednio skonstruowanych wózkach. Wózki są dwa, a każdy z nich porusza się po swoim torze: gdy jeden jedzie w dół – drugi równocześnie porusza się w górę pochylni. Biegnąca środkiem toru stalowa lina pozwala wciągać wózki w górę pochylni oraz przemieszczać je po poziomych odcinkach trasy. Oba wózki zamocowane są do jednej liny, pracującej w zamkniętym obiegu, dzięki czemu ich ciężar w pewnym stopniu się równoważy. W dolnej części pochylni lina "zawraca" poprzez układ kół linowych. Natomiast u góry nieco bardziej skomplikowany układ kół prowadzi linę w kierunku prostopadłym do biegu kanału. W maszynowni napędzającej pochylnię, lina nawinięta jest na olbrzymi bęben. Gdy bęben się obraca: lina z jednej strony nawija się na niego, a z drugiej – odwija. Doskonały opis funkcjonowania pochylni, w artykule źródłowym >>>

czas rejsu sprzyjał relaksowi i koleżeńskim pogawędkom:

... na dziobie widać więcej, kto był ten wie

Niemal każdy uczestnik rejsu, z aparatem fotograficzym w ręku,

starał się uchwycić i zatrzymać ten zaczarowny świat w swoim niepowtarzalnym kadrze ...

Jezioro Druzno jest najważniejszym obszarem chronionym na Żuławach. Leży w depresji elbląskiej na wysokości 1,8 m n.p.m. Rezerwat ornitologiczny o powierzchni 3021,6 ha obejmuje zarówno jezioro jak i podmokle grunty i lasy wokół niego. Występuje tam liczna roślinność pływająca, tj.: grążele żółte, grzybienie białe czy też rzadko występujące w naszym kraju grzybieńczyki wodne. Ponadto zaobserwowano tu ponad 210 gatunków ptactwa wodnego i błotnego, z czego 110 gatunków przebywa tu na stałe. Można tu spotkać m.in. perkozy, kurki wodne, żurawie, czaple siwe, orły bieliki.

To już Elbląg. Koniec rejsu. I chociaż troche za mało było opowieści przewodnika, to jednak z całości wyprawy jesteśmy bardzo zadowoleni. Dziękujemy kol. Michałowi za wysiłek włożony w organizację rejsu. Tym bardziej, że doskonale trafił z terminem, ponieważ pochylnie na Kanale Elbląskim zostaną zamknięte na kolejne dwa lata w związku z remontem.
(fot.LM)